Νύχτα... βροχή ...

Νυχτα γυαλι..νυχτα που βρεχει
βροχη που καιει τα χαρτια μου
και την αναγκη μου που τρεχει
την προλαβαινει ..η σκια μου
σταζει η βροχη απ'τις ρωγμες μου
και φερνει τη δικη σου εικονα
που'χα κλειδωσει μες στο χθες μου
να με νικησει μια φορα ακομα..

Αυτη τη νυχτα που εξω βρεχει
σ'ενα δωματιο θα με κλεισω
σημερα δε θα σε μισησω
το χρονο πισω θα γυρισω
και στη σιωπη θα συλλαβισω
οσα δε προλαβα ποτε μου να σου πω...

Αυτη τη νυχτα που εξω βρεχει
στο παραμυθι θα μ'αφησω
στα χερια μου θα σε κρατησω
κ'ολος ο κοσμος πλεον θα'ναι
τα δυο σου χειλη να μου λενε
πως εισαι εδω..να μη φοβαμαι...
θα θυμηθω εστω για λιγο..οτι ζω...

Αυτη τη νυχτα που εξω βρεχει
αυτο το ζορικο το βραδυ
εγω θα καψω την αληθεια
θα δραπετευσω απ'το σκοταδι...

Και το πρωι που θα ξυπνησω
θα κανω πως δε σε θυμαμαι
ενα τσιγαρο θα καπνισω
θα λεω σ'ολους..δε φοβαμαι
ξανα τη δυνατη θα παιξω
θα λεω παλι..δε με νοιαζει
μονο η βροχη θα ξερει απ'εξω
οτι εγω ξανα...εχω πεθανει..