Και θέλω να 'μαι ό,τι αγαπάς εσύ
κι ας ποθώ
σε πέλαο καταγάλανο νησί
να γενώ
αντανακλάσεις πάλλευκου φωτός
θα ντυθώ
στ' ωχρό να μοιάζω φεγγαρόφωτο
προσγειωμένο με κρατούν χίλια βαρίδια
σε άγονη εκκίνησης γραμμή
μα αν μ' αγαπούσες θα μου άλλαζες «τα ίδια»
και θα μπορούσα να κινήσω όλη τη γη.
μια πνοή
ανέμου σκόρπισε τα φύλλα τα ξερά
κι η ζωή
χωρίς πια φως τι ν' αντικρίσει, πως να δει;
τι ζητώ;
λευκά φτερά για ν' απογειωθώ
να ντυθώ,
στο ωχρό να φτάσω φεγγαρόφωτο
