Ο ηχος της ψυχής μου

Απόκαμε η ψυχή μου να αγναντευει
τα συντρίμια της και να πονά
στην άκρη στέκεται της ακροθαλασσιάς
καθώς το δείλι φεύγει

βότσαλα τα όνειρα πετά
στα κύματα ακούγεται ο παφλασμός
ένα ένα τ΄αποχαιρετά
πικρός ο αποχωρισμός

κι έμεινε βαθιά κρυμμένη
στης μοναξιάς της το κελί
κάπου κάπου δραπετεύει
και πάει πάλι εκεί