Είναι πολύ δύσκολο να αξιολογήσουμε ή και ακόμα να αποδείξουμε την αγάπη κάτω από απλές και φυσιολογικές συνθήκες. Το γεγονός λοιπόν ότι δεν μπορούμε να την μετρήσουμε δεν την μειώνει και δεν την κάνει ασήμαντη. Όλοι σε κάποιες στιγμές της ζωής μας έχουμε νιώσει την απόλυτη αγάπη , την αγάπη χωρίς όρους , και αυτό μας πείθει ότι η αγάπη αυτή υπάρχει γύρω μας και είναι αληθινή. Νιώθουμε την αγάπη , δεχόμαστε την αγάπη μόνο όταν επιλέγουμε να αποδεχτούμε τους ανθρώπους χωρίς να τους κρίνουμε και όταν δίνουμε χωρίς να έχουμε την προσμονή ή ακόμα και την απαίτηση να λάβουμε ανταλλάγματα. Αυτό σημαίνει , ότι η πραγματική αγάπη δεν χαρίζεται απλά για να αλλάξει την συμπεριφορά και την διάθεση ενός άλλου ατόμου απέναντι μας , η αγάπη χαρίζεται γιατί εμείς αισθανόμαστε να την χαρίσουμε και μόνο γι αυτό. Την αγάπη την εκφράζουμε ελεύθερα απέναντι στους άλλους και όταν η αγάπη εκφράζεται με αυτό τον αληθινό και πηγαίο τρόπο επιστρέφει πίσω σε εμάς στο διπλάσιο.
Η λέξη αγάπη , με τον τρόπο που σήμερα την χρησιμοποιούμε , συμβολίζει κάτι εντελώς διαφορετικό από την πραγματική , την αυθεντική αγάπη. Η αγάπη όπως συνήθως την χρησιμοποιούμε υποδηλώνει όρους , υποδηλώνει μια συμφωνία ένα παζάρεμα:«Θα σε αγαπάω αν... Θα συνεχίσω να σε αγαπάω αν... Αν με αγαπάς θα κάνω αυτό που θες...» Πόσες φορές έχετε ακούσει αυτές τις εκφράσεις ; Δεν ακούγονται σαν μια εμπορική συμφωνία ; Στην σχέση μας , πολλές φορές είναι ολοφάνερο ότι ο κάθε σύντροφος «παζαρεύει» τις προσδοκίες του από τον άλλο , «παζαρεύει» την αγάπη που θα πάρει από τον άλλο , με αντίτιμο την δική του αγάπη. Αυτή είναι η αγάπη με «ειδικούς όρους»! Η αγάπη συμβόλαιο , που απέχει έτη φωτός από την πραγματική αγάπη.
Την αγάπη με όρους συνήθως την συναντάμε και στις σχέσεις γονέα - παιδιών. «Θα σ αγαπάω μόνο αν είσαι καλό παιδί!». Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν είναι κακό παιδί , σύμφωνα με τα μέτρα και τα σταθμά του γονέα πάντα, τότε αυτό το παιδί δεν αξίζει την αγάπη; Αν το παιδί είναι «κακό» τότε ο γονέας αυτομάτως έχει το δικαίωμα να το διαγράψει; Συνήθως οι γονείς προσπαθούν να επιβεβαιώσουν τις γονικές τους ικανότητες μέσα από τα επιτεύγματα των παιδιών τους. Απαιτούν σεβασμό , αλλά ο σεβασμός είναι κάτι παρόμοιο με την αγάπη , χαρίζεται και κερδίζεται αλλά δεν αποτελεί αποτέλεσμα επιβολής ή εξαναγκασμού. Τα παιδιά από την πλευρά τους , επιλέγουν να αγαπάνε τον γονέα όταν τους κάνει τα χατίρια ή όταν τους καλύπτει κάποια απαίτηση. Πάλι αγάπη με «ειδικούς όρους». Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι αυτού του είδους η αγάπη είναι προσωρινή και διαρκεί όσο διαρκεί το αμοιβαίο συμβόλαιο κάλυψης αναγκών. Αυτό το είδος αγάπης καλλιεργεί και τον φόβο της εγκατάλειψης ,τον φόβο που δεν μπορεί να αφήσει την εμπιστοσύνη και την πραγματική αγάπη να δημιουργηθούν , να τραφούν και να ανθήσουν.
Όταν η αγάπη που χαρίζουμε είναι η πραγματική , η άνευ όρων αγάπη , τότε δεν μας απασχολεί η συμπεριφορά μας αλλά ούτε και η συμπεριφορά του άλλου ατόμου. Δεν επιζητούμε αναγνώριση της αγάπης μας και δεν επιζητούμε ανταλλάγματα. Δεν αισθανόμαστε περιορισμούς ούτε στον χρόνο , ούτε στην ένταση των συναισθημάτων, ούτε στην αφοσίωση που λαμβάνουμε ή δίνουμε. Όταν υπάρχει πραγματική αγάπη αισθανόμαστε πλήρως συμφιλιωμένοι με τον εαυτό και τα συναισθήματα μας και ζούμε το τώρα προσπαθώντας να το κάνουμε όσο πιο όμορφο και όσο πιο γεμάτο γίνεται. Μόνο αυτό το είδος αγάπης αντιπροσωπεύει την πραγματική και την αιώνια αγάπη που μπορεί να μας βοηθήσει ακόμα και να απαλλαγούμε από τις πληγές και να γιατρέψουμε την δική μας ψυχή από τα τραύματα της. Πως γίνεται αυτό ; Με τον όρο πραγματική αγάπη , δεν υπονοούμε μόνο την πραγματική αγάπη προς τους άλλους αλλά και την πραγματική αγάπη προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Πρώτα μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας άνευ όρων και μετά τους άλλους!
Η αγάπη λοιπόν αποτελεί την ουσία της ύπαρξης μας. Καθημερινά όλοι μας λέμε πως θα θέλαμε να είχαμε λιγότερο άγχος για την σχέση μας , λιγότερες φοβίες , λιγότερες διαμάχες και σίγουρα βαθιά μέσα στην καρδιά μας πραγματικά το έχουμε ανάγκη. Δυστυχώς όμως , στην πραγματικότητα είναι ελάχιστες οι φορές που επιλέγουμε την ηρεμία από τον καυγά , την ευτυχία από τον φόβο , την πλήρη παράδοση στην αγάπη από την καχυποψία. Πολλοί από μας μπορεί να αντλούν ευχαρίστηση από την εκδίκηση και την ανταπόδοση του κακού. Άλλοι πάλι από εμάς δεν ησυχάζουν εάν δεν αποδείξουν στους γύρω τους ότι κάνουν λάθος. Μας φαίνεται λογικό να μαλώνουμε και να τιμωρούμε τα παιδιά μας με σκοπό να τους διδάξουμε την ευγένεια. Μας φαίνεται λογικό κάποιοι άνθρωποι να αποτυγχάνουν και να καταστρέφονται λόγω του κακού που κάποτε μας είχαν προκαλέσει στο παρελθόν(Θεία δίκη το αποκαλούμε!). Προσπαθούμε συστηματικά να αυξήσουμε την αγάπη μας σε ένα άτομο αποκλείοντας το και απομονώνοντας το από το περιβάλλον. Και μετά από όλα αυτά , αναρωτιόμαστε γιατί η ζωή μας δεν είναι ευτυχισμένη ή γιατί δεν περιλαμβάνει την αγάπη που θα θέλαμε;
Τις περισσότερες φορές το μόνο που θα μπορούσε να μας επηρεάσει και να μας κάνει να αναθεωρήσουμε τα βασικά μας πιστεύω , είναι μια δυνατή εμπειρία. Όχι μην το παρεξηγείτε. Όχι μια κακή εμπειρία. Μια εμπειρία απόλυτης , αληθινής αγάπης. Η αληθινή αγάπη δεν έχει τόσο πολύ να κάνει με το σώμα μας αλλά με την ψυχή μας. Η εμμονή της σημερινής κοινωνίας με το σώμα και όχι με την ψυχή , μας έχει αποξενώσει από αυτό το πανέμορφο συναίσθημα την παντοτινής , ατόφιας αγάπης. Αν μάθουμε να ενεργούμε με κινητήριο δύναμη την αγάπη , την εμπιστοσύνη , την ηρεμία και την ευτυχία τότε θα δούμε πως η ζωή μας θα γεμίσει από αυτές τις αρετές.
Η αγάπη παραβλέπει τις μικροδιαφορές γιατί έχει κάτι πιο σημαντικό να ασχοληθεί! Η αγάπη δεν έχει χρόνο για καχυποψία , έχει χρόνο για δημιουργία. Η αγάπη δεν βλέπει την ασχήμια και δεν επηρεάζεται από αυτήν , για την αγάπη είναι όλα όμορφα. Η αγάπη δεν βάζει όρους , παρασύρεται από τους ρυθμούς και εξελίσσεται. Πάντα υπάρχει τέλος στον πόνο. Πάντα υπάρχει τέλος στον φόβο. Πάντα υπάρχει τέλος σε όλα αυτά που νιώθουμε και δεν είναι αγάπη. Αφήστε λοιπόν την καχυποψία και τις άμυνες στην άκρη. Αγαπήστε και αγαπηθείτε χωρίς μικρόψυχες απαιτήσεις...η αγάπη είναι μεγαλόψυχη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου